toch blyf ik op zo'n feestjes nog erg lang. iets in my wil blyven, omdat het er best wel erg fyn is - maar: een nog sterkere gravitatie in my, dryft my na een uur en een half weêr naar buiten, naar huis terug, m'n platen- en m'n boekenkast... maar: zo is het wel goed, het is een groot verschil met helemaal niét te zyn geweest!
die gig was in deStudio, doch abusievelyk was ik eerst, vlak daarby, geheel niets vermoedend naar binnen gestapt in de arenberg; thomas smith en johnny kiday zeiden me daar een goeiendag... vreemd... er schenen voorts geen optredens gaande... ik dacht, wa's dees allemaal...
bleek dat dààr juist een première was geweest van jens dedoncker...
als ik met één been in het comedy-universum sta en met een ander been in dit van de letterkunde, sta ik in de letterkundige biotoop toch meer naturel - al ben ik op beiden gebieden een amateur; maar in de arenberg ervoer ik een zekere beklemming, wyl in deStudio, "de nacht van beat", daar was het meer een gevoelen van thuiskomen...
goed gelachen...
ben vooral aan het converseren geweest met els moors, die me aldoor hardhandig omhelzende, zeggende:"dan waan ik my telkens weêr zeventien..." ze was toen het lief van bent, en in die hoedanigheid vriend aan huis. ik was er dan zelf drieëntwintig...
alles by mekaâr niet slecht dat ik gauw by m'n gezinnetje terug was, in deze blokhut; want: het rondvliedende griepvirus heeft nu, balve my moeder, ook mollie in zyn greep; het gehele huis ruikt naar haar overgeefsel. en nu kan kik hier dus de emmer helpen vasthouden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten