snachts lig ik op een matras in de kleine woonkamer, met myn gezicht naar de ramen van het terras, die uitgeven op een prachtige, indigo-blauwe sterrenhemel, alsook op de schuinse daken een paar kitscherige toeristenhuisjes; jyzelf en al jouw vrienden zullen deze huisjes waarschynlyk maar een saaie, volstrekt betekenisloze onzin vinden, maar zelf leef ik hiervan op, zo tegendraads als die toch wél op myn verbeelding inwerken. nu reeds 30 jaar lang woon ik in antwerpengrad - maar in hart en nieren ben ik absoluut een dorpsmens gebleven. plus, het uitzicht op het softe toerisme van zo'n huisjes, blaast my aldoor de "suddenly, last summer"-romantiek in...
en ten slotte is daar nog, links in het vensterraam, het silhouet van één enkele, onooglyke spar - evenwel van een soort, die je in belgië toch nergens ziet...
en een aanhoudend fluitende wind, schuins van over de opalen wateren...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten