bookshop 2/2

toch is het dus geweldige lectuur. het is pulp maar voor gewone pulp heb ik geen geduld; wel eerbied, maar onvoldoende belangstelling om het werkelyk te zitten lézen. het veel te snel geschreven proza van büch is zo sterk omdat het op een heerlyk personage buigt, in tyd en ruimte en qua motieven precies zo helder omkaderd als een batman of sherlock holmes. de fouten zyn belachelyk op een aangename manier, mede extra gestalte gevend aan de opgefokte natuur van de mythomaan.

    "het dolhuis" is voorts belangryk omdat hierzo, zich één van de 25 basis-puzzelstukjes voordoen van büchs briljant gefingeerde zelfbiographie: de dood van een vriendje in een gekkeninstelling, dat zogezegd in de keuken van het huis in een grote, kokende aardappelketel zou zyn getuimeld. die volmaakt vulgaire, smartlapachtige passage eindigt als volgt: "Nog één seconde stak er een hand boven de ketel naar omhoog." en de kleine brockhaus, dus büch, die daarvan dan zogezegd de schuld kreeg.

    de driftige büch ging eêrtyds zover, in de interviews die volgden, dan meteen te beginnen te beweren dat het écht was gebeurd...

    ook de byzonder ingewikkelde relatie tussen de zogenaamde büch en zyn zogenaamde, onduidbaar krankzinnige, halfduitse vader komt hier weêr zeer mooi aan bod. de fietstochten van vader en zoon door de duinen, is ook zo'n oerbeeld in de büch-mythologie...

    maar dus geen aanrader - behalve voor fans. doch hoe er anno 2021 nog niéuwe büch-fans zouden moeten opstaan, dat zou ik echt niet weten, dat kàn volgens my gewoonweg niet meer...