@the bookshop 1/2

zoals myn oomzegster carmen graâg griet op de beeck leest, niet zonder dit een "guilty pleasure" te noemen, wat zeker een disputabele, oneerlyke term is, zo lees ikzelf nog steeds ieder jaar één werk van boudewyn büch. gelukkig is diens oeuvre daar omvangryk voor, zeker als je ook, van andere verzamelaars, zyn uitgeknipte krantencolumns uit 1983 overkoopt. deze vacantie overkwam my echter het geluk een nog ongelezen, echt belàngryk boek van büch in myn kast aan te treffen: "het dolhuis", uit 1987.

    by nader inzien toch wel écht een guilty pleasure... want dit is toch echt enorm slecht geschreven. byvoorbeeld: "''Dat kan niet!' ontviel Winkler." (dus "ontviel Winkler", in plaats van "liet Winkler zich ontvallen.") "De vriendin waarmee Winkler ging slapen." In plaats van: "De vriendin met wie Winkler ging slapen."  Dat soort gepruts op iédere bladzyde vyftien keer, echt waar.

    ook breder inhoudelyk dat soort kul. er komt een personage in dat zogezegd vlaams spreekt. letterlyk gaat dat als volgt: "Uw oudere broer zeidet dat gij niet goed bij uwen kop zijt. U hebt toch in een dolhuis gezeten?" als dàt vlaams is, ben ikzelf oost-libanees!

    ook de uitgever trekt er zich weinig van aan. hier staat zelfs geschreven, letterlyk: "Hij vroeg zich af wat ze 6t, want dit kon zo toch niet?" (sic). dit is echter, lees ik vooraan, een 16e druk! dus al 16 keer is dat "6t" vlekkeloos opnieuw afgedrukt geworden.