VERLOREN GELOPEN
In de autobiografie van Kempenzoon Guido Belcanto kan je lezen hoe deze bard, in waarheid Guido Versmissen geheten, als vyfjarige kleuter ooit op een driewieler in zyn eentje van Wortel tot in Hoogstraten fietste, goed voor mooi acht kilometer alsmaar rechtdoor - en ook goed voor zoveel paniek, dat zyn eigenste moeder daar op één uur tyd voorgoed helemaal grysharig van werd. Vandaag zien we de geschiedenis zich herhalen: zopas is er, op een geruisloze zondagochtend, een amper vyfjarige kleuter uit Turnhout zomaar aan het wandelen geslagen; hy droeg een jeansbroek en een dikke trui, maar was spytig genoeg blootsvoets. Hy werd gesignaleerd op de Meuletiende, wat toevallig vlakby een parochiezaal is die officieel heet "Het Goddelyk Kind". Daar werd het algauw van straat geplukt, en naar de locale politie overgebracht; die plaatste meteen, op haar Facebookpagina, een noodbericht, dat op slag door 700 mensen gedeeld werd, en zodoende op één uur tyd ook door 50.000 mensen werd gelezen. In dié zin zyn de tyden toch wél veranderd, ten goede zelfs! Algauw kwam de rillende, trillende jonge moeder de snaak weêr in haar armen vatten.
Zelf heb ik het ook al een keer mogen meemaken; iets kleinschaliger, maar toch; ergens op een zandweg aan de Oud-Turnhoutse Liereman, waren allebei m'n kinderen plotseling foetsie geraakt - waar moest ik ze gaan zoeken, links of rechts? De verkeerde keuze, zou fataal zyn geweest. Een oma gaf my toen de volgende goeie raad:"Kinderen lopen altyd letterlyk mee met de wind." Het is waar! Zo kon ik ze na een halfuur van hartkloppingen en koud zweet, plots toch weêr aantreffen, paardje rydend op een oude bareel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten