donderdag is en blyft myn enige verlofdag op deze blog. dus moet ik hier nu niet, toch wél nog, een uur lang weêr zitten te noteren - verlof is verlof.
wat goed uitkomt, vandaag ik myn benen van onder myn kont hebbende gefietst, van de ene vergadering naar de andere (onder andere naar de burelen van "creatief schryven" op de gitschotellei); op myn beruchte nep-fiets die, zoals geweten, té krakkemikkig is voor woorden (àltyd een halfplatte band...), met aldoor tegenwind, ook als ikzelf van richting draaide, en geregeld ook een steile brug over.
toch heb ik daarjuist, rond elf uur savonds, na alles, mollie van de living naar haar slaapkamer op de trappen weten te dragen. myn dochter is inmiddels echter byna zo groot als ikzelf, ze weegt, al is ze nu elf, evenveel als een volwassene. datzelfde peutermeisje dat ik, een paar jaar geleden nog, naar overal met my meêdroeg als een pluimpje... gecombineerd met het inzicht dat myn éigen conditie erop achteruit gaat, begreep ik fataal: dit was de lààtste keer überhaupt... de volgende keer, binnen een jaar of vyftien of vyfentwintig, zal zy het zyn die my draagt.
(photo: alwéér een geslaagd etentje met collega-leraars daarstraks...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten