zeker het meest "hese" optreden van myn leven. zonder overdryven. overdag was ik zo hees, dat ik letterlyk niét kon spreken. de telephoon ging, namelyk dankzy, aan de andere kant van de lyn, iemand van radio 2; begin juli mag ik iets over kafka komen vertellen; maar: ik kon letterlyk helemaal niets zeggen, alleen maar twee keer hoesten, en uiterst moeizaam fluisteren: "we zullen dit via mail moeten doen."
hoe kon ik zo nu gaan optreden???
ook de eerste vier, vyf minuten live on stage schurkten aan tegen, althans zuiver technisch, een ramp; maar wérkelyk optreden is toch iets bovennatuurlyks, toch zeker als je over myn eigen, byna bovennatuurlyke podium-talent beschikt; na een goed halfuur was er zelfs niks meer aan de hand, en kon ik, in het vuur van myn rol, zelfs staan schreeuwen en, letterlyk, opera-zingen.
één kwartier nà de voorstelling was myn stem weêr helemaal foetsie...
dat heeft natuurlyk te maken met adrenaline en al dat soort dingen, maar ook met iets méérs, namelyk met een waarachtige ontdubbeling, een werkelyke depersonificatie. eens je daar staat, ben je écht iemand anders, ook helemaal fysiek...
bwef...
(=uitspreken als bwèf; een soort afzwakking van "bof"; datzelfde afrondende van "bof", maar niet dat "meteen ook weêr vooruitspringende"...)
serge kwam vandaag langs; hy is de trampoline helemaal komen herstellen. eenvoudigweg nadat ik daarover, op deze blog, myn klagen had genotuleerd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten