GAST-AUTEUR

24. DE JETSET

Dat Joseph gedwee hun raad opvolgde, was een schijnvertoning. Zo gauw hij wegreed, had hij zijn lot weer in eigen handen. Een halfuur later belde hij bij Derycke aan. Hij herinnerde zich zijn eerste bezoek. ‘Mijn vrouw is in Breda,’ had de oude ge­zegd. ’We kun­nen hon­derduit over haar praten. Zoals uw werk­gever zeker al heeft verteld, is zij me al jaren ontrouw. Maar de laat­ste tijd slaapt zij meer el­ders dan thuis. De toe­stand wordt onhoud­baar.’

   Terwijl het roerloze interieur van de woonkamer hem ervan overtuigde dat er nie­mand thuis was, reed een rode cabrio de parkeerplaats op. In een flits deed Deryckes hoofd boven het portier hem aan een gestileerde kop van de Azteken denken: een in graniet gewrongen raadsel. De uitdrukking hield het midden tussen onverenigbare gevoelens, zoals uitzinnige boosheid, doodsangst of verbazing. Een vrouw zat achter het stuur. Zij had sluik, rossig haar en een donkere bril op haar neusje. Hoewel hij haar door de afstand niet direct kon beoor­de­len, nam hij, door haar plaats naast de gefortuneerde Derycke, als vanzelfsprekend aan dat het hier om een bloedstollende schoonheid ging; wat hij algauw in verband bracht met de jetset: op grootgeld beluste, door paparazzi achtervolgde vrouwelijke aasgieren. Hun foto’s en schandalen vulden elke dag de roddelbaadjes.

   Derycke kwam dreigend op hem af. ‘Zoek je iets?’

   ‘Waarom heb jij een machete onder mijn bed gelegd?’

   ‘Ik weet niets over een machete!’

   Zoals de dialoog begon, had het iets van opeenvolgende meppen in een bokswedstrijd. ‘Jij wil de schuld van de moord op je vrouw in mijn schoenen schuiven!’

   ‘Jij had een verhouding met haar!’ Deryckes verontwaardiging klonk zo oprecht dat iedereen hem zou geloven.

   ‘Komt dit van Kitty?’

   ‘Haar eigen woorden! Ze zei: morgen krijg je het be­wijs op een foto! Maar de volgende dag was ze dood­. Kom mee naar het politiekantoor! Kunnen we het ginds uit de doe­ken doe­n.’ Derycke greep hem bij de schouder.

   Joseph week achteruit, bevrijd­de zich van de beknellende gewaarwording. De gevan­genispoort stond al op een kier. ‘Leuke maîtresse heb jij daar!’

(WORDT VERVOLGD...)