wat voorafging:
jonathan druyts heeft een beroemd belgisch politcus vermoord. dan probeert hy nu te vluchten.
DE MOORD OP SERVAIS VERHERSTRAETEN
feuilleton in 40 afleveringen
door don vitalski
AFLEVERING 38
alles wees erop dat hy, volstrekt onverwacht, opnief heel eventjes aan het dromen was geweest. hy trok zyn twee ogen veel verder open - in waarheid waren hier géén agenten, en was zyn chauffeur ook geheel niét langzamer beginnen te ryden. integendeel zelfs; naar jonathan goed wist, mocht je op dit gedeelte van de franse autostrade, tenzy je met een camion reed, 130 km/h ryden; en ja: afgaand op de vlotheid waarmeê zy nu door het donker sjeesden, was d'r geen enkele reên om aan te nemen, dat zyn chauffeur van die regel geen gebruik aan het maken was.
maar wél waren ze zwaailichten aan het passeren geweest, waarschynlyk vanwegen-'n verkeersongeval?
"hoelang nog?" vroeg jonathan. er kwam geen antwoord, dus vanzelf hernam 'ie:"hoelang nog?"
"ten minutes," sprak de chauffeur.
half opgewonden, half dodelyk uitgeput, zo liet onze held, die hy was, zich voor nog 'n laatste wyle achterover zinken op de stapel kussens op de autobank. pas nu was hem de kans gegund, die voorbye, welbepaald zéér curieuze bemerking van zyn moeder te beschouwen: het gegeven dat jonathan, volgens haar zeggen, wél servais verherstraeten, maar niét bart de pauw, en minder nog guy mortier vannacht om het leven zou hebben gebracht. een noodlottige tyding! maar: ze had dit, zei ze, van a.t.v.; en a.t.v. was, wist jonathan, een betrouwbare zender. "toen ik die onschuldige kerel, die kempisch geboren cd&v'er, het kanaal in trapte - dat was gebeurd," dacht jonathan ontzet, "dat was gebeurd vanuit het idee, dat er een offer, een boetedoening moest worden opgeleverd - juist vanwege myn overtuiging, dat ik in iéder geval bart de pauw om het leven zou hebben gebracht. maar: als die nog leeft, als die nu alleen maar met, byvoorbeeld, een gebroken sleutelbeen in een hôspitaal ligt - in dat geval is die gruwelyke moord, die op servais verherstraeten, aldus, nog méér nutteloos, nog méér noodlottig geweest dan hélemaal in het begin zelfs myn bedoeling was..."
ja: op dié manier trokken deze erge, jammerlyke gedachten hem door het schedeldak - al diende gezegd: iéts aan die redenering klopte d'r niet. maar: hy was te vermoeid om dit verder uit te pluizen - laat zitten; het waren nu eenmaal, zo begreep 'ie, gedane zaken. en gedane zaken, zei altoos zyn grootvader langs vaders kant, die namen geen keer. het was, wat het was, bedoelden-'ie daarmeê.
"we are here," zei de chauffeur.
jonathan druyts keek door het venster. in zoverren-'t zich liet onderscheiden, was hier niks; alleen maar een lange, smalle landweg met hoog gras, die voerde langs kale, landelyke boerenvelden. het was gestopt met regenen, en dat was fyn; maar voor de rest viel hier totaal niks te beleven.
"niet goed," zei jonathan.
"this is pas-de-calais!" zei de chauffeur.
"ryd dan maar verder."
"you say?"
"ryd dan maar verder, naar calais zelf. pas-de-calais, daar hebben we niks aan."
"you say what, sir?"
"ryd dan maar verder naar de zee! naar de haven! naar waar d'r boten zyn, en zo!..."
"you ask here," zei de chauffeur kwaad.
"is no good," zei jonathan in een soortgelyk engels. "you go to the sea!"
"to the sea?"
"you drive me to the sea!"
de man keek hem ontzettend kwaad aan, langs zyn gebarsten spiegeltje, en sprak:"you pay more money then!"
en zo reden ze weêr verder. een uurlang, ja zelfs. wat 'ie uit zichzelf nooit had kunnen bedenken: dat pas-de-calais en calais zelf zodanig ver uit mekaâr zouden hebben gelegen. maar: toen kwamen ze toch, op de lange duur, op een brug terecht, van waaruit je, plotsklaps, onder een kraakheldere sterrenhemel, achter yzeren barelen, een groots, prachtig uitzicht cadeau kreeg op de weidse, oliezwart kabbelende, wellicht heilig gezegende noordzee; zonder zeemeeuwen, want het was nacht, maar toch met de wapperende vlaggen van grote, traag vooruitschuivende vrachtschepen her en der.
WORDT VERVOLGD
Geen opmerkingen:
Een reactie posten