IJSBOERKE
In de kempen is het moeilyk kiezen waar je je ys wil eten. Het guitig genaamde "'t Ijssloeberke" in Kasterlee? "Den Ijsbol" in Oud-Turnhout? De Breykenshoeve in Mol? Uiteraard is de yscultuur zeer nauw met de Kempische volksgeest versmolten, en dat komt goeddeels door het legendarische Ijsboerke. In de jaren dertig had de moeder van een jongetje genaamd Stafke Janssens een café in de Slekstraat, in Lichtaart. Iedere zondag maakte die moeder haar eigen crème-glace. Die Staf was nog maar 14, maar ging niet graag naar school; in plaats daarvan ging hy iedere maandag en dinsdag met een kruiwagentje de overschotten van het ys ronddragen van deur tot deur. Dat liep niet slecht, dus een paar jaar daarop kocht hy zich een bakfiets. Zyn ronde werd groter en groter. Op een koers in Tielen liep hy met z'n karretje in de weg, en riep een champetter:"Hey zeg, ysboerke, hoepel eens op!" De naam "Ijsboerke" was geboren. In de jaren 60, toen het modieus was om dingen aan huis te krygen, had Staf een paar tiental camions rondryden, en in de jaren 70, toen iedereen een diepvries in huis had, verkocht Staf Janssens, met een heel leger vrachtwagens, iedere dag duizenden en duizenden dozen zelfgemaakte crème-glace voor in de diepvries. Hy sponsorde een volledige wielerploeg. Hy liet ieder jaar honderdduizenden voetballen maken met het logo van Ijsboerke daarop afgedrukt, om gratis uit te delen - iédere Kempenzoon heeft leren sjotten met een voetbal van het Ijsboerke. Na zyn dood hebben de zonen Janssens publiekelyk veel ruzie gemaakt over de erfenis, en inmiddels is Ijsboerke opgekocht door Unilever. Maar dat neemt niets weg van de legende van hun pa: Staf Janssens was de vleesgeworden American Dream in de Kempen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten