ONS FEUILLETON

wat voorafging:

jonathan druyts heeft een dubbele moord op zyn geweten, en probeert nu daarom, begrypelyk genoeg, te vluchten naar een boot in noord-frankryk.

DE MOORD OP SERVAIS VERHERSTRAETEN

feuilleton in 40 afleveringen

door don vitalski

AFLEVERING 35

dus eerst begaf jonathan druyts zich naar de osystraat. "oké," zo dacht 'ie slim. en hy dacht nog:"goed, wel, dat het, klaarblykelyk, zo erg blyft slagregenen! zo doorweekt als ik ben! daarjuist nog, was ik eenvoudigweg aan het rondzwemmen in de dokken - maar toch, toch ziet er niemand naar my om...e dwz met deze stortvloed overal, viel het niet op hoe nat hy was. dat klopte. "alleen," dacht 'ie nog meer, "alleen van die strontgeur moet ik snel zien af te geraken!"

     hy belde vlug aan by de strak blauw gelakte voordeur cindie mintjes - maar: daar kwam geen reactie. ook niet van de hospita. en nog minder van de onderbuur! dan beenden-'ie zich een weg tot helemaal aan café de kassa, op de ossenmarkt - maar: dat café was gesloten. iets verderop, café papa jos: bleek eveneens gesloten, gek genoeg. wat nu?

    hy rende vooruit - ja, het was echt 'n soort van rénnen; en wel net zolang, totdat 'ie, langs de van wesenbekestraat, op de roosefelt terechtkwam. met zo'n rotweêr als vannacht, gebeurden-het wel 'ns dat je hier, voor taxi's, achter het net kwam staan te vissen; maar deze nacht had jonathan geluk: onder de linden van het imposante opera-café stonden zelfs twéé glimmende taxi's voor hem gereed.

    de eerste chauffeur wilden-'m niet meênemen. de tweede chauffeur ook niet. maar toen wendden-'ie zich opnief tot de eerste.

    "ik heb 5000 euro op zak. cash geld."

    "niet slecht..."

    "je vindt my afschuwelyk. dat begryp ik - maar - ik ben in het water gevallen, en zo... maar," zei jonathan, "die 5000 euro zyn helemaal voor jou - als je my toch wil chaufferen."
    "5000 euro cash?"
    "ja..."
    "laat zien da..."
    met veel moeite pakten-'ie de dikke stapel geldbriefjes van servais verherstraeren tevoorschyn. zyn handen rilden en alles aan hem druppelden-en droop... 
    "naar waar moet je dan?"
    "'t is niet eens zo'n serieuze rit..." hy legden-het die wakker geschrokken albanees verder uit - "ik moet naar frankryk, pas-de-calais... da's een goeie drie uurs ryden. lukt dat? voor die 5000 euro?"

    die chauffeur haalde wel duidelyk zyn neus voor hem op - maar tegelyk gebaarden-'ie, dat jonathan mocht instappen. dan toch sprak 'ie nog:"wacht!"; en stapte uit, en deed zyn koffer open - teken doende naar jonathan, dat 'ie zyn jas en zyn trui, maar ook zyn schoenen en zelfs zyn sokken eerst moest uitdoen, om in die koffer op te bergen.

    vervolgens haalde die chauffeur vanaf de voorste zitbank een grote, witte handdoek boven, dewelken-'ie op de achterbank uitspreidde. "You sit down now!"

    jonathan druyts ging zitten, en geraakten-opnief, voor de zoveelste keer vandaag alleen al, één bepaalde passage indachtig, lezers, uit het oeuvre van zyn lievelingsschryver, de ongenaakbare franz kafka (1883-1944): joseph, al een eeuwigheid vergeefs op zoek naar een ingang tot het geheimzinnige slot, treft, op de binnenkoer van de vader van zyn geliefde, een grote, hoge koets aan, die daar staat; hy wordt ertoe uitgenodigd, zich binnenin die koets neêr te zetten - en daar wordt hy, voor het eerst in eeuwigheden, een volstrekte gelukzaligheid gewaar; van de zachte, diepe kussens, en van de zachte, diep ingrypende warmte die van die vele kussens uitgloeit; het wegzakken in die kussens; alsof de tyd zelf wegviel...

    "ik ben," begreep onze avonturen-held nog net, alvorens nog dieper in slaap te zinken, "ik ben onderweg naar de haven... ik kom vanzelf aan by buckie... vandaag nog, straks al, wanneer het nog bezig is met licht worden - zal ik ontbyten in dover." en dan zou hy cindie laten overkomen, ook dat! en dan zou onze held, beste lezers, dan zou onze held een nief leven aanvatten, zo simpel!

   "don't sleep," zei de albanees, onderwyl die de radio aandraaide. een uitheemse zangeres, door een dromerige harp begeleid, vulde de warme auto. intussen scheen jonathan toch, in weêrwil van het verbod, verder helemaal weg te dryven in dromenland...

WORDT VERVOLGD