maandag 18 maart 2019

ONS FEUILLETON




DE BENDE VAN
JERRY BILL

feuilleton in 17 afleveringen

door don vitalski















2.
tot dusver had jerry bill, in zyn felbewogen biographie, reeds een oneindig aantal levensgevaarlyke situaties meêgemaakt en overleefd; zelfs was het zo, dat als je al die oneindige reeksen avonturen van hem op een rytje zette, je byna niet kon verstaan waarom 'ie niet veel ouder was; alsof 'ie voor altyd in één en dezelfde leeftyd scheen opgesloten. "maar vandaag," zo flitste het door zyn schedeldak, "vandaag zal het met die leeftyd van me gedaan zyn, vrees ik..."
    nooit eerder suisden er zo onuitsprekelyk veel knetterende kogels in alle richtingen door mekaâr, met zo'n onuitsprekelyk kabaal, vlak langs zyn twee oren, rakelings voor zyn twee ogen. vyf keer vlak na mekaâr scheerden-er ook een indianenpyl zo rakelings, zo nauwgezet langs één van zyn schouders, dat hy die pyl effenaf kon voélen - maar: zonder er pyn van gewaar te geworden; alsof dit byna kriebelde; hy voelde, m.a.w., alleen de luchtverplaatsing van die pyl, als een cigarettenblaadje langs zyn vel, vyf keer direct na mekaâr. een andere keer wist jerry bill met zyn winchester zodanig omhoogwaarts te schieten, dwars door de gebeitste planken van het krommende plafond, dat 'ie de boosdoeners daarboven, aanstonds tegen de grond zag tuimelen, het hoofd eerst naar beneên, één na één langs het venster. nog een andere keer stak een sioux-indiaan zyn hoofd door de voordeur; een doodskopachtig wit aangezicht, doch met zwarte, verticale strepen, byna melancholisch lachend, een hoog opgespannen gifpyl strak voor zich uit, klaar om te schieten; maar: dan kon jerry bill hem, van zo dichtby, gewoon aan flarden knallen - op zo'n manier zelfs, dat 'ie, met de loop van zyn eigen geweer, die indiaan van zich af moest porren, om hem niet over zich heen te krygen. het alles leverde niks op, de vyand was té talryk.
    als vanzelfsprekend was jerry bill d'r al meê begonnen, afscheid te nemen van deze wereld. dit, zonder vals sentiment. maar op een onwillekeurig ogenblik bedacht 'ie toch, met byna onzinnig veel spyt:"verdomd! dan zal ik dus ook nooit meer, ooit nog van myn leven, corned beef kunnen vreten..." en daarna dook onze held, kop in kas, aldoor om zich heen schietend, naar de bykeuken, waar hem inderdaad, achter een gordyntje, een pannetje met corned beef stond op te wachten, pruttelend, de geur van ajuin percolerend. juist toen 'ie zelfs, met een linkerhand, bezig was naar een lepel te grypen, riep het slangenmens:"kyk uit!!..." waar dat slangenmens zelf zich had verstopt had, daar had 'ie nu uiteraard het gissen naar - achter de lambrisering of zo? waar dat creatuur ons voor wenste te waarschuwen, evenwel, zoveel was wél helder: langs het achterste raampje, dat net zoals alle rest in deze blokhut, compleet maar dan ook compleet aan stukken was gebracht, was er een handgranaat naar binnen geworpen. deze granaat stond op het uiterste punt, in het midden van het vertrek te gaan ontploffen... eender of jerry bill nu nog 'n hapje lustte of niet...

WORDT VERVOLGD 
    

    

Geen opmerkingen: