column streekkrant editie antwerpen

ZWERVER LOUIS

Het aantal daklozen in België nam op 15 jaar tyd met byna 200% toe. Er wordt hard gewerkt aan opvang, ook in Antwerpen, ondermeer in 'De Biekorf' en 'De Viktor', in de Dambruggestraat , maar een deftige woonst vinden, blyft toch alsmaar moeilyker worden. Juist daarom dat het voor velen van ons doorgaans zo moeilyk is om met daklozen te sympathiseren; ze jagen ons angst aan, doordat we er, al dan niet onderbewust, bang voor zyn, vroeg of laat in datzelfde gammele schuitje te zullen belanden. Een grote uitzondering hierop is Luc Casteleyn, beter gekend als Crazy Lucca, één van de bekendste zwervers van Antwerpen, altyd te vinden voor een fikse babbel en een frisse pint. Maar nog veel méér gekend, was de olyk bebaarde dakloze die eeuwenlang, dag en nacht, ongekroond burgemeester was op het Astridplein: Louis Michielsen. Een jaar of tien terug werd hy op slag nationaal geroemd, doordat hy zich over twee kindjes had ontfermd, die waren achtergelaten door hun drugverslaafde ouders. Hy praatte met iedereen die voorbykwam, en gaf het Astridplein zelf een vertrouwd gevoel - een vrywillig straathoekwerker was hy, niks minder. Twee jaar terug werd hem dan toch een stulp toegewezen, in de Venneboslaan in Deurne. Da's inderdaad vlakby de Sint-Rumoldusschool, waar hy dan ook prompt iedere morgen scholieren het zebrapad hielp oversteken. Hy was bezig een verkeersopleiding te volgen, maar dat brevet werd hem postuum toegekend, door de schooldirectrice, in de kerk. Want, inderdaad: een weekje geleên heeft die magische kerel het tydelyke ingewisseld met het eeuwigdurende. Jammer. Maar de pleintjes in de hemel zullen er wel bly meê zyn.